De Geschiedenis van Jamu van Begin 1900 tot de 21e Eeuw

De geschiedenis van jamu met betrekking tot haar ontwikkelingen en veranderingen is zeer interessant om te bespreken. Vooral wanneer het tijdsbestek meer dan 100 jaar omvat. In die periode zijn er veel veranderingen met betrekking tot jamu opgetreden. Als vervolg op het eerdere artikel over de geschiedenis van jamu, zullen we in dit artikel de situatie van jamu in Indonesië van begin 1900 tot nu bespreken. De gegevens in dit artikel zijn ontleend aan het wetenschappelijke artikel Jamu, Obat Tradisional Asli Indonesia: Pasang Surut Pemanfaatannya di Indonesia (Jamu, de oorspronkelijke traditionele geneeswijze van Indonesië: De ups en downs van het gebruik ervan in Indonesië) van Ernie H. Purwaningsih, Departement Farmacie, Faculteit Geneeskunde, Universitas Indonesia (2011), uiteraard aangevuld met onderzoeksresultaten van de redactie van Jamupedia.

In het begin van de 20e eeuw nam het gebruik van jamu drastisch af vanwege nieuwe ontdekkingen over bacteriën door Louis Pasteur. Daarnaast droeg de ontdekking van röntgenstraling er ook toe bij dat jamu steeds meer werd verlaten. Desondanks ontstonden er in Indonesië juist ondernemers die jamu produceerden, van wie sommigen later multinationale jamu-fabrieken oprichtten. Deze fabrieken waren onder andere Jamoe Iboe (1910), Nyonya Meneer (1919), Jamu Jago (1918) en Sido Muncul (1940).

In de jaren 1930 maakte de wereld een instabiele periode door als gevolg van de naoorlogse situatie. Een van de gevolgen was de hoge prijs van medicijnen. Daarom raadden dr. Abdul Rasyid en dr. Seno Sastroamijoyo het gebruik van jamu aan als preventieve maatregel. In 1939 toonde de Indonesische Medische Vereniging (IDI) interesse in jamu door een conferentie te organiseren. Tijdens deze conferentie werden twee traditionele genezers uitgenodigd, die de toepassing van jamu demonstreerden aan de deelnemende artsen. Ook in 1939 werd in Solo, Midden-Java, de Eerste Jamu Conferentie gehouden, die eveneens door artsen werd bijgewoond.

Sumber: https://tirto.id/

Bijna 30 jaar later, in 1966, werd de Tweede Jamu Conferentie opnieuw in Solo georganiseerd. Het doel van deze conferentie was het hernieuwd promoten van jamu, dat als gevolg van de oorlog en sociaal-economische crises, vooral op Java, in de vergetelheid was geraakt.

In 1978 richtten jamu-onderzoekers de Indonesische Vereniging van Natuurlijke Stoffen Experts (HIPBOA) op, waarvan de leden voornamelijk apothekers en enkele artsen waren. Een van de artsen die meehielp met de oprichting van HIPBOA was dr. Sardjono Oerip Santoso. Twee jaar na de oprichting veranderde HIPBOA zijn naam in de Vereniging van Onderzoekers van Natuurlijke Stoffen (PERHIPBA).

Met de groei van jamu-fabrieken en het toenemende aantal jamu-ondernemers voerde de overheid regelgeving in om consumenten te beschermen. In 1990 werd Ministeriële Regeling nr. 246/MENKES/PER/V/1990 ondertekend, waarin de vergunningverlening voor traditionele geneesmiddelenindustrieën en de registratie van traditionele geneesmiddelen werd geregeld. Vervolgens kwam er in 1995 het Ministerieel Besluit nr. 584/MENKES/SK/VI/1995 betreffende het Centrum voor Ontwikkeling en Toepassing van Traditionele Geneeswijzen (SP3T).

Het Tijdperk van de 21e Eeuw

De vooruitgang van de tijd heeft een frisse wind gebracht voor jamu, hoewel dat niet betekent dat er geen obstakels zijn. Vanaf de jaren 2000 werden er steeds meer seminars en conferenties georganiseerd om de voordelen van jamu te promoten. In 2007 stelden verschillende ministeries een routekaart op over jamu of traditionele Indonesische geneesmiddelen. Onder coördinatie van het Ministerie van Economie en Industrie werd uiteindelijk de nationale dag van de wederopstanding van jamu opgericht. Op 28 mei 2008 werd de Dag van de Wederopstanding van Indonesische Jamu officieel ingehuldigd door president Susilo Bambang Yudhoyono.

Terwijl jamu in opkomst was, werden er verschillende regeringsmaatregelen ingevoerd ter ondersteuning van het gebruik van jamu in de medische sector. Een daarvan was het Ministerieel Besluit nr. 121 van 2008 over standaarden voor kruidengeneeskundige dienstverlening. Vervolgens werd de Wet nr. 36 van 2009 inzake Gezondheid aangenomen. In artikel 48 van deze wet werd vermeld dat traditionele gezondheidszorg een van de 17 gezondheidsinspanningen is.

Deze inspanningen van de overheid werden ondersteund door de Indonesische Medische Vereniging (IDI), die in 2009 begon met het oprichten van een afdeling voor de studie van traditionele geneeskunde. Om meer veiligheid te bieden aan de consumenten van jamu begon het Agentschap voor Voedsel- en Geneesmiddelencontrole (BPOM) geleidelijk aan regels te publiceren voor de classificatie van traditionele geneesmiddelen die op de markt mogen worden gebracht.

Vanaf 2018 tot heden is jamu steeds dichter bij de samenleving gekomen en heeft het een breder scala aan leeftijden bereikt. Een van de redenen hiervoor is de opkomst van verschillende innovaties in jamu-producten. Cafés met moderne jamu-menu’s trekken steeds meer de aandacht van de jongere generatie. Bovendien heeft technologische vooruitgang het distributieproces van jamu aanzienlijk vergemakkelijkt.